گام دوم: انتخاب استاد، انتخاب دانشگاه، ارتباط با استاد
انتخاب دانشگاه یک گام مهم در روند درخواست پذیرش است. در این پست قصد داریم به نحوه ی انتخاب دانشگاه‌ها در کشور آمریکا و معیارهای اصلی که باید در انتخاب در نظر گرفت بپردازیم. ایالات متحده آمریکا با داشتن قریب به ۵٬۸۰۰ دانشگاه و مؤسسه آموزش عالی امکان تحصیلات در سطوح مختلف آموزش عالی را برای تقریباً تمامی افراد جامعه خود فراهم نموده‌است. آمریکا از کشورهایی است که سیستم دانشگاهی پیشرفته‌ای دارند. بطوریکه از سیستم دانشگاه‌های تحقیقاتی آمریکا امروزه توسط بسیاری از کشورها الگوبرداری شده‌است.
رتبه‌بندی دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی آمریکا بر اساس پارامترهای مختلفی انجام می‌گیرد. رتبه‌بندی‌ها می‌تواند براساس کیفیت برخی شاخص‌های موجود انجام شود. از جملهٔ این شاخص‌ها می‌توان به آمارهای تجربی، برآوردهای مربوط به مدرسین و اساتید، بورسیه‌ها، دانشجویان، داوطلبین ورود به دانشگاه و برخی دیگر اشاره کرد. برخی از رتبه‌بندی‌ها هم هستند که بر اساس نحوهٔ پذیرش و ورود دانشجویان به دانشگاه صورت می‌گیرد. بطور نمونه یک تحقیق در دانشگاه کرنل نشان می‌دهد که رتبه‌بندی دانشگاه‌های در ایالات متحده بصورت معناداری تحت تاثیر سیستم پذیرش دانشجوست .
موسسات متعددی در آمریکا رتبه‌بندی دانشگاه‌های آمریکا را انجام می‌دهند که مهمترین آنان در ذیل قید می گردند:
www.newsweek.com/high-schools/americas-top-high-schools-2015 – 4
wenr.wes.org/2006/08/wenr-august-2006-world-university-rankings – 5
rccse.whu.edu.cn/college/sjdxkyjzl.htm – 7
www.leidenranking.com/ranking/2015 – 8
ابتدا با در نظر گرفتن سطح خود، ۲۰ تا ۳۰ دانشگاه را که تا حدی برای شما جذابیت دارند، انتخاب کنید , و در مراحل بعدی از بین آن‌ها تعدادی را گزینش خواهید کرد. اکثر دانشگاه‌هایی را که سطحشان با سطح شما هماهنگ است انتخاب کنید، ۳ تا ۴ مورد بالاتر از سطحتان و همچنین ۳ تا ۴ مورد تضمینی (گزینه‌هایی که مشخصا پایین تر از سطح شما هستند) را اضافه کنید.
برای مثال، دانشجویان ممتاز در رشته ی فیزیک اغلب از ۱۰ دانشگاه برتر درخواست پذیرش می‌کنند و چند گزینه ی تضمینی، مانند راچستر، راکترز و… را در صورتی که مقطع دکتری مد نظر باشد، به لیستشان اضافه می‌کنند.
دانشجویان خوب ۳ تا ۴ مورد از ۱۰ دانشگاه برتر را انتخاب کرده و غالبا دیگر گزینه‌ها را از بین دانشگاه‌هایی با رتبه ی دهم تا سی‌ام انتخاب می‌کنند.
معیارهای انتخاب دانشگاه
1- رتبه دانشگاه
اهمیت این معیار واضح است. هرچه برنامه ی کاری یک دانشگاه بهتر باشد، اعضای دانشکده و سطح فارغ التحصیلان آن دانشگاه بهتر است.
2- هیات علمی مرتبط با کار شما
اهمیت این جنبه گاهی ناچیز شمرده می‌شود. اگر مطمئن نیستید که مایل به فعالیت در چه زمینه‌ای می‌باشید، لازم نیست در مورد این فاکتور خود را به زحمت بیندازید اما اگر تصمیم خود را مبنی بر فعالیت در زمینه ی نظریه‌های چگالی مواد برای مثال اتخاد کرده اید، بررسی کنید که در این دانشگاه چند استاد در این زمینه کار می‌کنند، سن این استادان چقدر است (روی افراد بالاتر از ۶۰ تا ۶۵ سال حساب نکنید) و اینکه آیا این افراد، دانشجویان جدید را قبول می‌کنند یا خیر. اطمینان حاصل کنید که حداقل ۲ استاد (اگر ۳-۵ استاد باشد چه بهتر) به عنوان مشاوران علمی بالقوه برای شما آنجا حضور دارند.
3- حمایت مالی
از آنجایی که هزینه ی آموزش و زندگی در بعضی از دانشگاه‌ها ممکن است زیاد باشد، باید بررسی کنید که آیا کمک هزینه ی تحصیلی به شکل تدریس TA، معاون پژوهشی RA یا شکل‌های دیگر حمایت مالی دریافت خواهید کرد یا خیر. در بعضی از دانشگاه‌ها ممکن است از شما درخواست شود تا در تمام طول تحصیلتان، برای بعضی استاد‌های نظری (به علت آنکه بودجه ی کمتری نسبت به استادان تجربی دارند)، سمت TA داشته باشید و تدریس کنید. شما می‌توانید در مورد این موضوع از منشی دانشکده یا دانشجویان تحصیلات تکمیلی سئوال کنید. برخی از دپارتمآن‌های فیزیک، ریاضی، مهندسی و زیست شناسی حمایت مالی کاملی از دانشجویان خود به عمل می‌آورند. تمام آنچه شما باید انجام دهید پر کردن فرم گزارش‌های مالی (یا هر آنچه آن را می‌نامند) می‌باشد که در فرم درخواست پذیرش تان گنجانده شده است.
اگر شما متقاضی پذیرش در رشته‌های علوم انسانی یا علوم اجتماعی می‌باشید، موضوع کمی سخت تر است ولی همچنان احتمال دریافت کمک مالی، اغلب تحت عنوآن‌هایی مانند TA وجود دارد. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید وب سایت آن دپارتمان را بررسی کرده و یا از منشی گروه مورد نظرتان سئوال کنید.
4- مکان جغرافیایی و آب و هوا
این فاکتور به شدت مهمی است که اهمیت آن را وقتی به امریکا نقل مکان کردید قطعا در می‌یابید. ترجیح مکان جغرافیایی موضوعی کاملا شخصی است اما آنچه در ادامه می‌آید عموما واقعیت دارد: ایالت‌های میانی محافظه کار تر، سنتی تر، خانواده محور تر و اغلب کسل کننده تر هستند. ایالت‌های جنوبی اغلب دوستانه تر هستند ولی من شخصا نمی‌توانم انگیزه ی معقولی برای انتخاب دانشگاه در تگزاس یا آریزونا پیدا کنم (فقط به ذوب شدن سنگفرش‌های خیابان در گرمای تابستان فکر کنید…). محبوب‌ترین ایالات، ایالات غربی و شرقی هستند. یعنی کالیفرنیا، نیویورک، ماساچوست، نیوجرسی، کانکتیکات و…. این ایالات از نظر فرهنگی تنوع بالایی دارند، مردم آن اغلب تحصیل کرده هستند و امریکایی‌های سطح متوسط کمتر در آنجا یافت می‌شوند، جاذبه‌های فرهنگی بیشتر است و مزایای بسیار دیگری نیز دارند. همچنین در مورد شهری که دانشگاه در آن واقع شده است بیندیشید. بعضی از دانشگاه‌ها در شهرهای کوچکی در ناکجا آباد واقع شده اند یا برخی دیگر در نزدیکی یا داخل شهرهای بزرگ؛ که هر دوی این‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب هر کدام، موضوعی است که بیشتر به ترجیحات شخصی برمی‌گردد. علاوه بر آن، حتما آب و هوای آن مکان را بررسی کنید. در مورد دمای هر ماه از سال در شهرهای بزرگ امریکا، به راحتی می‌توانید آنلاین اطلاعات کسب کنید(www.timeanddate.com).
5- ملاحظات شخصی
شاید شما مایل باشید بررسی کنید کسی از دوستانتان در این دانشگاه تحصیل می‌کند یا نه، و آیا بین آزمایشگاه محل تحصیل شما با آزمایشگاه این دانشگاهِ تحت بررسی، نوعی همکاری وجود دارد یا خیر و… .
6- تعیین لیست نهایی دانشگاه‌ها
در نهایت برای چند دانشگاه اپلای کنیم؟ در صورتی که دانشجوی ممتازی هستید، ۵ تا ۱۰ دانشگاه و اگر دانشجوی متوسطی محسوب می‌شوید، ۸ تا ۱۵ دانشگاه را انتخاب کنید. انتخاب بیش از ۱۵ دانشگاه بی‌معنا است زیرا شما قادر نخواهید بود که از تک تک آن دانشگاه‌ها درخواست پذیرش کنید (منظور ارتباط برقرار کردن با منشی‌ها و افراد آن دانشکده، تنظیم شرح حال و وضعیت خود، آماده کردن مدارک خاصی که فقط بعضی دانشگاه‌ها درخواست می‌کنند و غیره است). ممکن است انتخاب نهایی دانشگاه مورد نظر را به بعد از اطلاع یافتن از نمراتتان موکول کنید؛ در حالی که اغلب هر شخصی می‌تواند سطح دانش خود را از پیش به خوبی تخمین بزند. هرچند مادامی که ذهنتان درگیر اتخاذ تصمیم نهایی می‌باشد، پر کردن فرم‌ها و الزامات درخواست پذیرش واقعا وقت گیر و ناراحت کننده است، لطفا به کیفیت توجه داشته باشید.
بطور کلی مفید است که پیش از پر کردن فرم درخواست تحصیلات تکمیلی ، با دانشکده ارتباط برقرار کنید؛ بویژه زمانی که به یک برنامه ای بنابر توانایی آن در یک یا دو آزمایشگاه، درخواست می‌دهید؛ اگر آن آزمایشگاه‌ها دانشجوی جدید قبول نکنند، احتمالا شما تمایلی به اختصاص دادن زمان و هزینه به آن دانشکده نخواهید داشت. توصیه می‌کنیم حتی اگر محدود به یک آزمایشگاه خاص هم نمی‌شوید، باز با دانشکده ارتباط برقرار کنید. در صورتی که از طریق ایمیل یا مکالمه ی تلفنی با یک استاد، تأثیر خوبی به جای بگذارید، برای دعوت به مصاحبه، دریافت پذیرش و حتی دریافت حمایت مالی شانس بیشتری خواهید داشت.
با چه کسی باید تماس بگیرم؟
در برابر این وسوسه مقاومت کنید که یک ایمیل بنویسید و آن را به تعداد انبوهی از اساتید ارسال کنید. اساتید باهوش هستند؛ آن‌ها می‌توانند تشخیص دهند که آیا برای نوشتن این پیام فکر کرده اید یا نه. بعلاوه، آن‌ها با یکدیگر گفتگو می‌کنند و در صورتی که همگی یک نامه ی واحد را از طرف یک دانشجو دریافت کنند، درمی یابند که شما تنها در حال تلف کردن وقت کل دپارتمان هستید.
توصیه ما این است که در واقع تنها در صورتی که موضوعی برای بحث با اساتید دارید، با آن‌ها تماس برقرار کنید. اگر تجارب تحقیقاتی پیشین شما در رابطه با کانون توجه آزمایشگاه‌های آن‌هاست، می بایست قادر باشید گفتگویی علمی‌در مورد کارشان داشته باشید. اگر تجربه ی کمتری دارید اما واقعا برای کار در آزمایشگاه‌هایشان مشتاق هستید، می بایست دلایل خود را طوری مطرح کنید که این امر احساس شود. اگر قصد ندارید که در زیرمجموعه‌های ایشان کار کنید اما دلایلی دیگر برای ارتباط با آن‌ها دارید (شاید ایشان با یکی از مشاوران یا اساتید تحصیلات تکمیلی شما همکاری دارند، یا یک بار در کنفرانسی با آن‌ها ملاقات کرده اید، یا…)، می بایست بتوانید به آن‌ها یادآوری کنید که چه کسی هستید و چگونه ارتباط برقرار کرده اید.
باید چه بگویم؟
هنگامی که تصمیم گرفتید با استادی در رابطه با برنامه ی تحصیلات تکمیلی آینده ی خود ارتباط برقرار کنید، نیازی نیست که برای آن به اندازه ی متن یک انگیزه نامه(SOP) مشقت بکشید اما حائز اهمیت است که تأثیر اولیه ی خوبی بجای بگذارید. پیشنهاد می‌کنیم دستورالعمل‌های زیر را دنبال کنید:
1 – واضح و مختصر بنویسید. اساتید مشغله‌های زیادی دارند و تعداد زیادی ایمیل دریافت می‌کنند. شما می‌خواهید که آن‌ها بتوانند پیغام شما را بخوانند، متوجه شوند و در اولین فرصت به آن پاسخ دهند. پس پیغام اولیه ی خود را تا حد چند پاراگراف کوتاه، کم کنید.
2 – خودتان را معرفی کنید. همانطور که در بالا اشاره کردیم، اساتید تعداد بسیار زیادی ایمیل دریافت می‌کنند. اطمینان حاصل کنید که متوجه هویت شما و دلیل اینکه برای آن‌ها ایمیل ارسال کرده اید، شده اند. در همان ابتدای پیغام بیان کنید که در حال درخواست برای برنامه ی تحصیلات تکمیلی آن‌ها هستید. این امر شما را از دانشجویان لیسانس که در کلاس‌های ایشان حضور دارند، همکارانی که تقاضای معرفی دارند، غریبه‌های تصادفی که بطور اتفاقی با سایت آزمایشگاه برخورد کرده اند و بسیاری افراد دیگر که ممکن است ایمیل‌های ناخواسته ای ارسال کنند، متمایز می‌کند.
3 – سئوال بپرسید! شما می‌خواهید به مشاور بالقوه ی خود دلیلی بدهید تا به شما پاسخ دهد. اگر مایل هستید که به آزمایشگاه‌های آن‌ها بپیوندید، به ایشان اطلاع دهید و بپرسید آیا ظرفیت خالی برای دانشجویان فوق لیسانس یا دکترای جدید دارند یا خیر. اگر مشتاقید که در مورد پژوهش، نکات بیشتری بیاموزید، سئوالات دقیقی بپرسید که بتوان به آن‌ها در چند جمله پاسخ داد (جملاتی مانند “می‌شود توضیح دهید چرا در اغلب مقالات اخیرتان…؟ و نه جملاتی مثل “می‌توانید در مورد پژوهش خود بیشتر توضیح دهید؟) همانطور که در بالا توصیه کردیم، تنها در صورتی با اساتید تماس بگیرید که مطلبی برای گفتن داشته باشید.
4 – در دسترس و آماده باشید. شما از این اشخاص می‌خواهید که لطفی در حق تان بکنند؛ کاری کنید که کمک کردن به شما برایشان آسان شود. در صورتی که آن‌ها تماس تلفنی را به ایمیل ترجیح می‌دهند، پیشنهاد خوبی است که مکالمه را از طریق تلفن پیگیری کنید و همچنین در صورتی که تمایل دارند در مورد پیشینه ی شما بیشتر بدانند، اطلاعات اضافه تری در مورد خودتان (رزومه، ریز نمرات و…) برایشان ارسال کنید.
5 – ویرایش! به غلط یابی بپردازید. از علامت‌های اختصاری و شکلک‌ها بپرهیزید. اگر نگران نحوه ی نوشتار خود هستید، از یک دوست بخواهید تا پیغام شما را قبل از اینکه ارسال کنید، مطالعه کند. در کل، شما مایلید که بعنوان فردی باهوش و متفکر شناخته شوید، بنابراین سعی کنید از خطاهای فاحش اجتناب کنید. این متن به اندازه ی مقاله ی درخواست، رسمی نیست اما با اینحال باید برای آن تلاش کنید.